Awakening

Leave the sleep and let the springtime talk
In tongues from the time before man
Listen to a daffodil tell her tale
Let the guest in, walk out, be the first to greet the morn

The meadows of heaven await harvest
The cliffs unjumped, cold waters untouched
The elsewhere creatures yet unseen
Finally your number came up, free fall awaits the brave

Come
Taste the wine, raise the blind
We will guide you from the light
Writing noughts till the end of time
Come
Surf the clouds, race the dark
It feeds from the wrongs undone
Meet me where the cliff greets the sea

The answer to the riddle before your eyes
Is in dead leaves and fleeting skies
Returning swans and sedulous mice
Writings on the garden book, in the minute of a lover's look

Building a sandcastle close to the shore
A house of cards from a worn out deck
A home from the fellowship, poise and calm
Writing lyric for the song only you can understand

Come
Taste the wine, raise the blind
We will guide you from the light
Writing noughts till the end of time
Come
Surf the clouds, race the dark
It feeds from the wrongs undone
Meet me where the cliff greets the sea

Riding hard every shooting star
Come to life, open mind, have a laugh at the orthodox
Come, drink deep, let the dam of mind seep
Travel with great Élan, dance a jig at the funeral

Come
Taste the wine, raise the blind
We will guide you from the light
Writing noughts till the end of time
Come
Surf the clouds, race the dark
It feeds from the wrongs undone
Meet me where the cliff greets the sea
Come

https://www.youtube.com/watch?v=8cfGLKgT8S8

Gevoel

reis
[zelfstandig naamwoord]• tocht van de ene plaats naar de andere

Rust

Vechten tegen pijn 

MISSIE GESLAAGD?

De DONKERE Kant

Nog steeds niet echt fit en nog een flinke hoestkriebel. Tussen Kerst en Nieuwjaar was ik veroordeeld tot gedwongen rust vanwege de griep. Mijn scriptie moest nog gemaakt worden, scouting geregeld en carnaval voorbereid maar daar kwam niets van.

Na een drukke dag gisteren en een erg slechte nachtrust was ik vanavond wel toe aan een heet bad. Nadat ik mijn kinderen naar bed had gedaan, mijn vrouw was weg sporten, pakte ik het Kneipp flesje en giette wat badolie in het water.
Het water had ik extra heet gezet, zo heet als ik maximaal verdragen kon.

Bij mijn badritueel hoort ook muziek. Meestal leg ik mijn telefoon op de rand; ja, hij valt er nog een keer in..
Dit keer Pink Floyd opgezet, het album "Dark side of the Moon"

http://www.youtube.com/watch?v=328WhjAXpcs

PS; zien jullie ook het symbool van de illuminati. De piramide die alles verlicht met een regenboog...

Toen ik in bad lag deed ik mijn benen over elkaar en mijn armen naar achteren. Alsof ik zo het water in kon glijden. Omdat het water zo heet was voelde ik mijn hartslag snel kloppen. Nee, volgens mij voelde ik mijn hart snel op en neer gaan in mijn borstkast.

Vorige week nog waren mijn vrouw en ik 's avonds naar de sauna gegaan. De wellnesboot in Mill, een aanrader;

http://www.fitland.nl/wellnessboot

Nadat we al diverse sauna's gehad hadden liepen we naar buiten. Wacht even zei ik, ik voel me niet goed.
En even later viel ik ook op de grond neer.

Wat een vredige rust. Alsof ik in een diepe slaap terecht was gekomen.

Maar even later werd die rust wreed verstoort door het roepen van mijn vrouw. Gaat het zei ze, je bent flauwgevallen!
Ga hier maar even zitten en ik moest ook echt even bijkomen.

Net voor Kerst was ik nog bloed wezen geven en had men geconstateerd dat mijn bloeddruk erg hoog was, 164 om 110.

Nu ik in bad lag moest ik denken aan het flauwvallen. Als ik nu flauwval lig ik al goed, het water had ik maximaal gevuld, dus als ik flauw zou vallen had ik goede kans dat mijn hoofd onder water kwam. En als ik lang genoeg met mijn hoofd onder water lag geen adem meer.

"Moeten ze naar mijn begrafenis komen in plaats van een receptie" dacht ik nog. Komt mooi uit, iedereen heeft het toch al gepland.

Want ik ben niet altijd die aardige jongen die iedereen wil helpen. Ik heb ook een donkere kant die er zo nu en dan uitkomt. Ze moesten allemaal eens weten.... Dan kwam er niemand!

De Ultieme TEST

Gisteravond werd ik gebeld. Het was een raar gesprek. De lijn was slecht en ik kon de ander maar half verstaan. Op een gegeven moment kreeg ik door wie het was en wat hij me wilde vragen..

Ik dacht even dat ik voor de gek gehouden werd. Maar als snel bleek dat het eigenlijk heel serieus was. Een verzoek, vraag richting mijn kant. 

En ik had dit verzoek graag gedeeld maar dit dient in een dergelijke discretie behandeld te worden dat ik er verder niet over uit kan wijden. 

"Onmogelijk" was een van mijn eerste gedachten toen ik de verbinding had verbroken. 

 

Waarom ik? En kan ik dit wel? Is het niet teveel? Maar als..? Ik begon meteen in beperkingen te denken. Allerlei argumenten aanvoeren waarom ik dit dan toch wel niet kon. 

Inmiddels heb ik in mijn "leerproces" begrepen dat je eigenlijk helemaal niet de zaken mag wegredeneren. Niet in je hoofd gaan zitten maar voelen met je lichaam. En daarom dat ik de keuze van ja of nee nu ervaar al de ultieme test! Dit besluit kan ik enkel maken met mijn gevoel. Daarmee zal ik moeten luisteren naar mijn lichaam wat het zegt. Of het goed voelt en belangrijk; of ik het wil..?? 

Omdat het in alle discretie besloten dient te worden heb ik niemand waar ik op terug kan vallen die me zegt wat ik moet doen.. En dat valt me best zwaar moet ik zeggen. 

Wel heb ik het idee dat het verzoek de (letterlijke) kroon is op mijn zoektocht naar mezelf. 

Moeilijk,moeilijk. We hebben herfstvakantie en omdat het weer wat slechter is EN omdat ik en mijn kinderen het leuk vinden gaan we vanmiddag naar de bioscoop! 

Heb ik jullie al ooit verteld wat de eerste film was die ik in de bioscoop heb gezien? 

SYMBOLEN

Misschien had hier een blog moeten staan; 40 jaar een nieuw begin. En zo voelde het ook op dat moment. Ik was sterk en kon alles aan. Maar laat u niet misleiden, ik ben nog steeds sterk. Maar dingen uit het verleden neem je toch mee en daar werd ik deze week pijnlijk op gewezen.
Pijnlijk omdat het me belemmert in mijn eigen zijn. Maar ook dat moet ik weer nuanceren want ik voel me meer dan ooit mezelf. Wat is het dan? Laat ik het als volgt proberen uit te leggen;

Symbool
het symbool zelfst.naamw.Uitspraak:   [sɪmˈbol] Verbuigingen:   sym|bolen (meerv.) beeld, ding, dier of bloem dat door jarenlange traditie of afspraak een speciale betekenis heeftVoorbeeld:   `De balans is het symbool van de rechtvaardigheid.

Bepaalde symbolen staan vast, zijn voor iedereen duidelijk. Een voor mij belangrijk symbool is de duif zoals ik als beschreven heb in mijn blog DIEREN(LEED). De duif staat voor vrede.

Andere symbolen zijn voor iedereen persoonlijk. Zo heb ik iets met Engelen. Zoals ik ook eerder beschreef ben ik ervan overtuigd dat er zoiets bestaat als een "guardian angel". Iets van een hogere macht die je beschermt. Of dat nu uit de cosmos komt of uit jezelf; doordat je b.v. je eigen richting bepaald in je leven. De Engel refereert mij aan de bescherming die ik voel van mijn oma aan mijn vaders kant. Ze zal niet letterlijk aan mijn zijde zijn, maar hetgeen wat ze me heeft geleerd of gebracht sterkt me in mijn zijn. Om bij de rode draad van dit verhaal te blijven, ze was voor mij als een coachende moeder. Bij haar voelde het altijd als thuis. Werd je gewaardeerd om wat je was en was er altijd een mate van betrokkenheid bij wat je deed.
De Engel refereert mij aan het vangnetje wat ik altijd gevoeld heb. Iets in mijn leerproces wat ervoor gezorgd heeft dat ik op mijn eigen benen kan staan en me zelfstandig voel. Dingen waar ik op kan vertrouwen in tijden dat het misschien wat minder gaat.

Van vroeger uit kwam ik eigenlijk best wel vaak in de kerk. En net zoals toen geld het nu voor mij als een plek waar ik even tot rust kon komen. Gedachten kon laten zijn voor wat ze waren. Afleiding zoeken in de bijbelse verhalen. Normen en waarden opdoen voor mijn verdere leven. Dit laatste uit zich in het feit dat als men mij vraagt wat ik het belangrijkste vind; dat men niet twijfelt aan mijn integriteit. Dat ik in mijn akties die ik doe nooit iemand opzettelijk wil kwetsen, integendeel.
Maar meer dan vroeger probeer ik altijd de schoonheid te zoeken in de kerk. Zo ook hedenmorgen in de familie viering.

Koor; bij het oppikken van het misboekje lag er een extra blaadje. De zangteksten van die dag. En toen de pastoor wilde beginnen met de mis werd het 1e nummer ingezet. Direct werd ik er door onroerd. Door het samenspel van iedere individuele zang kwam er een prachtig geluid voort in de akoestiek van de kerk. Prachtige ontwikkeling van de mens om zoiets puurs uit jezelf te kunnen voortbrengen. Heel aards.

De opkomende zon. De volgende foto is de daadwerkelijke weergave van die ochtend;

Het is altijd weer een prachtig gezicht om de opkomende zon te zien binnen komen door de glas in lood ramen. het geeft kleur en glans. En als men royaal met wierrook heeft gestrooid is goed de lichtbundel te zien zoals die door de ramen komt.

Vertaalt in het engels heet het Sunrise. En samen met het koor (wat ze ook praktiseert) is zij een symbool voor me die me herinnert aan het feit dat ik in de verslaving altijd de niet gevoelde moederliefde zocht. Om daarmee terug te komen bij mijn rode draad.
Elke herinnering aan dit symbool doet pijn bij me. Oude pijn van het niet geaccepteerd voelen van mijzelf. En elke keer als ik dit voel probeer ik te vluchten. In verslaving, in eten, in computer enz. Eerst ga ik me heel kinderlijk voelen en gedragen. Gelukkig herken ik het nu en kan ik het gedrag onder controle houden. Maar er waren tijden dat ik flink negatieve aandacht vroeg zoals alleen een klein kind dat kan doen.
Daarna is het voor mij erg moeilijk om uit die roes te komen. Meestal blijf je in kinderlijk gedrag zitten en is het in mijn geval erg moeilijk om mezelf te voelen. Je gaat je richten op wat anderen doen en dat vind je geweldig. Wil je ook, zonder te beseffen wat je nu precies zelf wilt.

Zo raakte ik bij een ander symbool, een vrouwelijk persoon, in de ban van BDSM. En ik zeg dit zonder oordeel. Of het goed of slecht is, maar voor mij werd het obsessief en dat was slecht. Ik noem dit nu puur als voorbeeld om aan te geven wat er met je gebeurt.

De laatste drie jaar, misschien wel vier, stonden voor mij in het teken naar een intensieve speurtocht naar de oorzaak van mijn problemen. Wellicht dat ik die nu gevonden heb. Geen liefde gevoeld, afwijzing van en door mijn moeder.


Maar hoe nu verder? Volgens de methode Past reality integration zou ik bij het voelen van de pijn dit moeten toelaten en de pijn duidelijker en intenser moeten voelen. Het afgelopen weekend was er voldoende gelegenheid toe. Of het nu kwam of mijn vrouw veel afwezig was, of dat ik veel herinnerd werd aan mijn symbolen, mijn ouders die geen oog voor mij hadden maar meer voor hun eigen problemen, maar ik voelde me niet mezelf. Zelf het vluchten naar pc of tv hielp niet meer. Gelukkig had ik de verantwoording over mijn kinderen en dat hield me goed op de been. En ging trouwens ook uitermate goed..!!
Maar eigenlijk had ik flink de pijn moeten voelen en dat was te moeilijk een opgave voor me. Het is tegengesteld aan mijn eigen natuurlijk gedrag. Je wilt sterk blijven. Om dat los te laten is het laatste stapje. Wellicht binnenkort als ik als soort van regressie terug ga naar Hannie om een derde familieopstelling bij te wonen.

Maar misschien belangrijker was wat mijn symbool tegen me zei; Je moet gaan leven in het nu, alleen wat er nu is is maakbaar...

ILLUMINATI