GEVOELIG

Gevoel is zo'n begrip dat je niet kunt definieren. Je hebt het of je hebt het niet. En als je hebt is het moeilijk te verwoorden wat het precies is wat je voelt, althans voor mij.
Het is me wel opgevallen dat ik voor bepaald leed extra gevoelig ben. Krantenberichten die gaan over misbruik van kinderen of ander sexueel leed vallen me al meteen op. En ik heb dan erg te doen met de slachtoffers. Maar ook het leed van anderen bij verlies van iemand trek ik me erg aan.

Zo stond er gisteren in de krant een overlijdensbericht van een nog jonge vrouw (geboren 1-jan-1977). Schijnbaar had ze twee jaar lang moeten vechten voor een dodelijke ziekte. Er stond een gedicht bij wat me meteen ontroerde;
"God looked around his garden,
and found an empty space.
He than looked upon the earth,
and saw your tired face.
He put his arms around you,
and lifted you to rest.
God's garden must be beautiful,
He only takes the best.

Toen ik las dat deze vrouw doktersassitente was op de OK van een ziekenhuis raakte het gedicht me nog meer. Nu ik dit opschrijf zit ik ook met een traan in mijn oog. Ookal is het voor mij een onbekende vrouw.

Het is moeilijk te verklaren waarom dit mij zo raakt. Ikzelf heb het idee dat ik ondanks de fysieke afstand het leed van de nabestanden kan voelen. Zo had ik laatst bij mijn helend hart sessie een momentje, de natuurgeneeskundige vrouw liet me even alleen. Ik keek toen naar de boeken die ze er had staan over psychologische dingen en voelde toen op dat moment het leed van de patienten die er al eerder hadden gelegen. Ook toen kreeg ik een traan in mijn oog.

Zijn dit gevoelens die heb die me de bestaande neiging geven tot het verzorgen? Het zit in onze genen, een oom van me werkt op een psychiatrische inrichting in de verzorging. Moet ik me qua werk gaan orienteren op een verzorgende functie? Zou dat me voldoening geven?
Het coachen lag me ook al en dan met name het opvoeden van kinderen, moet ik misschien leraar worden om daar het verzorgende in te vinden?

Hoe dan ook, ik krijg altijd weer veel levensenergie als ik zie dat ik mensen heb kunnen helpen. En dat ze me dat uitdrukken met dankbaarheid en respect. Ik denk dat je dat alleen terugkrijgt als je dat zelf ook geeft.

Zo ben ik mijn partner steeds meer dankbaar dat ze voor me geknokt heeft. Ze me niet heeft laten vallen. Want zodra je in een relatie met moeilijkheden zit en beide zouden ervoor kiezen er niet voor te knokken dan is de relatie bij voorbaat gedoemd te mislukken. Terwijl er toch altijd positieve dingen waren anders zou je niet samen zijn. Luister goed naar de ander wat hij zegt; en dan niet wat er letterlijk gezegd wordt maar wat de ziel aangeeft. Wat het gevoel is bij die ander.