Sinds ik het besluit nam om mijn verslaving te doen stoppen ben ik twee en half jaar lang bezig geweest aan mijn eigen innerlijke verandering. Ik ging diep af en toe en raakte meermaals de weg kwijt. Op vele gebieden ging ik twijfelen aan mezelf. De liefde voor een patner, de liefde voor een vriendin, de sociale invulling van mijn werk, mijn hart en gevoel.
Doelloos aan het rondzwerfen om te ontdekken wat ik zelf wilde.
Het boek kreeg ik van een, voor mij, erg speciale vriendin. En ze had me geen beter boek kunnen geven. ;-)
Leef je eigen legende en droom, luister naar de ziel van de wereld, luister naar je hart en daarbij nog een wijze les over wat liefde inhoudt. Het maakte diepe indruk op me. De schrijver krijgt het voor elkaar om een pelgrimstocht in een boek samen te vatten. De tekens !, boodschappen zitten in de tekst en springen voor iemand die er voor open staat direkt naar voren.
Volg de tekens die je toegereikt krijgt, zo voelt het nog steeds voor mij. Mensen die ik ontmoet en spreek, muziek die ik hoor, boeken die ik lees, ontdekkingen die ik doe.
God die je inzelf kunt vinden. En nu ik zelf bewust ben van de naastenliefde die ik kan geven geeft het me tegelijkertijd een grote voldoening. Een soort van voldoening die mijn legende hier op aarde bevestigt.
Het spirituele vindt ik nu belangrijker dan de aardse dingen. Werk is een noodzakelijk kwaad is teveel gezegd, het geeft me ook de mogelijkheid om mijn (organisatie) talenten te benutten. Maar het luisteren naar iemand staat hoger op de prioriteitenlijst. En dan niet luisteren naar de feiten, maar naar wat er gezegd wordt. De boodschap van de ziel. En als het nodig is, en als je kunt, en niet te vergeten, als het geaccepteerd wordt een coaching geven.
De gave die ik heb, dat ik wat voor anderen kan betekenen, wordt me steeds meer duidelijker. Het feit dat ik mezelf nu goed ken en dit kan rijmen met aardse en sprirituele zaken geeft me ook mogelijkheden anderen te helpen. Die ziel te horen die spreekt. En mijn eigen ziel terug te laten praten. Veel mensen horen hun eigen hart niet meer. En dat is jammer, want het spreekt elke taal vloeiend en met name de taal van de liefde...
Wat ook naar voren komt in het boek; oorlog en strijd. Het negatieve wat we moeten ondergaan. Het kan niet altijd mooi zijn, er is ook een keerzijde. Iets waar we van leren.
De schat die we zoeken; uitgedrukt in goud niets waard, het kan je dood niet tegenhouden. Ik meen hem nu deels gevonden te hebben. Maar weet je wat het mooie is? Die schat kan elke dag weer aangevuld worden.
Met het uitlezen van dit boek sluit ik de negatieve periode in mijn leven nu af.
Ik ben wie ik ben en ik hoop het steeds meer te worden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten