Luisteren, zonder om op dat moment na te denken over oplossingen voor problemen. Nieuwsgierig zijn. Alleen op deze manier kun je een gesprek in de diepte krijgen. Kun je de wellicht even de ziel van de ander raken.
Er is niets zo gevoelig als de ziel, en als je die kunt raken bij een persoon heb je werkelijke intimiteit. Voel je dingen die je anders niet voor mogelijk hield. Dan heb je contact, ben je in contact met elkaar.
Bij mij kwam het zo ver dat ik zelfs de hobby van mijn vader aannam, om gehoord te worden. Om te kunnen laten zien; "Kijk pap, hier ben ik, dit heb ik gemaakt". "Ben je nu trots op mij?" Helaas heb ik daar nog nooit een antwoord op gehad.
Eigenlijk zeg ik het nog eens niet goed. Ik noemde mijn vader geen pap, ik noemde hem bij zijn voornaam anders luisterde hij niet.
Waarom moeten we nog "VECHTEN" om gehoord te worden. Waarom is zoiets niet vanzelfsprekend. Zelfs binnen de meest hechte relaties word je niet gehoord.
Mijn wanhoop wordt goed verwoord in het volgende lied;
http://www.youtube.com/watch?v=ZowZq8KQgB0
Om de woorden te begrijpen zocht ik naar de bedoeling van de schrijver, Paul Simon;
It is sometimes suggested that the lyrics represent a "sustained attack on Bob Dylan". Bob Dylan in turn covered the song on his Self Portrait album, replacing the word "glove" with "blow." Paul Simon himself has suggested that the lyrics are largely autobiographical, written during a time when he felt he was being unfairly criticized:
"I think I was reading the Bible around that time. That's where I think phrases such as 'workman's wages' came from, and 'seeking out the poorer quarters'. That was biblical. I think the song was about me: everybody's beating me up, and I'm telling you now I'm going to go away if you don't stop." (Wikipedia)
Voor degene die goed willen luisteren en nieuwsgierig zijn naar de betekenis van de tekst;
Ik ben slechts een arme jongen en mijn verhaal wordt zelden verteld
Ik heb mijn verzet verspild
Voor wat gemompel, dat zijn beloften
Allemaal leugens en scherts
Toch hoort een man wat hij wil horen
En heeft lak aan de rest, hmmmm
Toen ik mijn thuis en mijn familie verliet
Was ik nog maar een jongen
In het gezelschap van vreemden
In de stilte van een treinstation, liep ik bang rond
Hield me gedeisd, koos voor de armere wijken
Waar de sjofele mensen uithangen
Zocht naar de plekken die alleen zij kenden
Li la li…
Ik vroeg slechts arbeidersloon, ik zoek een baan
Maar ik krijg geen aanbiedingen
Alleen maar een ‘kom hier’ van de hoeren op 7th avenue
En ik geef toe, dat er tijden waren dat ik zo eenzaam was
Dat ik daar wat warmte heb gezocht
Nu gaan de jaren voorbij
En ze brengen zelfs mij uit balans
Ik ben ouder dan ik eens was, en jonger dan ik wil zijn
Dat is niets bijzonders
Nee, het is niet vreemd, na verandering op verandering
Zijn we min of meer dezelfde
Na veranderingen zijn we min of meer dezelfde
Li la li…
Ik leg mijn winterkleren klaar
En wenste dat ik weg was, op weg naar huis
Waar de winters van New York city mij niet laten bloeden
Mij zo ver brengen dat ik naar huis wil
In de open ruimte staat een bokser, een beroepsvechter
En hij draagt de aandenkens
Van elke handschoen die hem heeft neer geslagen of verwond
Totdat hij het uitschreeuwde van boosheid en schaamte
Ik ga weg, ik ga weg, maar de vechter blijft toch
Ja, hij blijft toch
Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeelt wordt. Want met het oordeel dat gij velt, zult gij geoordeelt worden en de maat die gij gebruikt, zal men ook voor u gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenDat vond ik passend in verband ook met het andere verhaal van gister dat jij mij stuurde, dat helaas mislukt is om te beantwoorden....
Blijven vechten en je andere wang aanbieden aan mensen die je niet begrijpen....wat blijft ons meer...