Om in scheepstermen te blijven, ik stond niet meer aan het roer. Geen controle.
Omdat ik hulp gezocht had om mijn levensvragen te beantwoorden en uit te zoeken waar mijn ware ik zit, kwam ik afgelopen donderdag samen met mijn partner bij de psycholoog. Is niets eng, te weinig mensen denken aan hun geestelijke gezondheid. Eigenlijk zou iedereen naast een jaarlijkse fysieke check-up ook een geestelijke check-up moeten krijgen.
Net van te voren had ik mijn partner aangegeven helemaal vol te zitten en het gevoel te hebben dat mijn hersenen overtoeren draaiden. Dus kwam ik ook erg zwaar en verdrietig bij de psycholoog. Gelukkig had hij snel door hoe hij mij terug in de werkelijkheid kon brengen; diagnose een psychose.
Zoek het zelf op wat het betekent, het is te uitgebreid om dit in een regel hier neer te zetten. Maar waar het op neerkomt is dat je hersenen niet in staat zijn om gedachten te relativeren. Medicijnen zouden kunnen helpen zei hij nog.
Van de ene kant voelde ik me getroost, want de tekortkomingen van mij hadden nu een medische oorzaak. Ook was het fijn dat het beestje nu een naam had. Als we er meer over gingen nadenken klopte de symtomen allemaal. En niet alleen op sexueel gebied, maar ook b.v. op hobby matig gedrag. 4 Auto's voor de deur hebben staan en een halve waarmee je kunt rijden. Help, mijn man is klusser, of hoe heet het programma van mannen die overmatig hobby gedrag hebben?
Het was niet moeilijk om na te gaan van wie dat gedrag af zou komen. Had ik immers niet het hobby gedrag van mijn vader overgenomen?
Twee avonden voordat ik naar de psychiator ging had ik een meditatie avond. Onder begeleiding van een aantal mensen mediteren over een onderwerp. In dit geval Schuld, Onschuld en Oordeel.
In hoofdzaak kwam het erop neer dat we gevormd zijn door Oordelen die anderen en ook wijzelf op ons neer leggen. Denk b.v. aan lijnen of dieeten, we denken dat we te dik zijn (Oordeel) en voelen ons schuldig aan overmatig consumeren.
In de meditatie vroeg de begeleidster ons terug te gaan in onze kinderjaren. Nog voordat we gevormd werden van een Oordeel. En daarna om de energie te voelen van dat Oordeel. Hoe het in ons snijdt, pijn doet. En te voelen wat dat met ons doet.
Wat deed het met mij? Tijdens de meditatie voelde ik mijn beenspieren aanspannen en voeten die zich nog steviger in de grond zette. Tegelijkertijd met het oordeel boog ik voorover, mijn hoofd afwendende op hetgeen wat ik voor mij voelde. Genadig opstellend naar degene die het oordeel velde.
Mijn lichaam wilde tegenstribbelen, mijn hoofd gaf toe aan overgave.
Toen de begeleidster aangaf dat we terug konden keren naar onszelf, onze onschuld kwam ik weer langszaam overeind en ging weer rechtop zitten. Deze handelingen gebeurde gewoon, dit deed ik niet bewust omdat ik dacht dat dat goed zou zijn...
Na de meditatie maakte ik de opmerking dat ik thuis mijn jeugdfoto's ging opzoeken en zou gaan kijken of ik de onschuld kon vinden.
Ik vond hem niet, want, heel vroeg in mijn leven kreeg ik mijn eerste oordeel en werd ik beroofd van mijn onschuld. En ook heel fysiek.
Toen ik een jaar of twee was had ik een bos blonde krullen. Best mooi, er is gelukkig nog 1 foto van. Al weet ik nu even niet waar die foto is. Het verhaal wat mij vertelt is gaat als volgt; mijn opa aan mijn vaders kant vond het niets, niet mooi. En toen heeft hij mij helemaal kaal geknipt, geschoren.
Althans zo heb ik het verhaal altijd meegekregen. Nu pas begin ik me hierover vragen te stellen. En wellicht ga ik daarin te ver, maak ik de dingen suggestief. Maar luister naar het volgende over mijn familie.
Mijn vader heeft het nooit over opa, enkel af en toe een opmerking dat hij weleens autoritair zou kunnen zijn. "Als hij dat wist, zou hij zich in zijn graf omdraaien". Zelf heb ik geen herinnering aan hem, hij stierf, volgens mij aan een hersenbloeding, toen ik 4 jaar oud was.
Mijn vader heeft hetzelfde psychose gedrag als ik, met name in zijn hobby. Maar ook zijn werk. Jarenlang, wel 25 jaar, hij is er af en toe nog trots op ook, heeft hij weekenden gewerkt. Was hij de zaterdag of de zondag voordemiddag niet thuis. Op zich niets erg aan als je net als hun geen cent te makken had en nog alles moest opbouwen. Maar toen ze er eenmaal waren ging zijn gedrag door en ging het geld wat hij eraan verdiende op aan de hobby. Een fatsoenlijke vakantie hebben mijn zus en ik nooit gehad.
Ik geloof dat de juiste term is; een gekookte kikker.
Een oudere zus van mijn vader heeft hetzelfde gedrag. De oudste zus en broer van mijn vader hebben dit gedrag niet, wellicht waren zij sterk genoeg ten opzichte van hun vader of hebben ze de juiste partner getroffen die hun bijstond.
Een andere broer #1 van mijn vader, ouder dan hem, best pienter en gestudeerd bij de paters in Tilburg,
Een jongere broer #2 van mijn vader heeft zich verhangen na een beschuldiging van kinderporno. Het verhaal ligt iets gecompliceerder, maar daar kan ik hier niet over uitwijden.
Als ik logeerde bij mijn opa en oma, in de leeftijd van 3 a 4 jaar neigde ik altijd naar een zus van mijn vader, enkele jaren jonger. Ik kroop er bij in bed en ging naast haar liggen.
Was mijn opa autoritair,zodanig dat dit mensen geschaad heeft? Is er misschien iets meer gebeurt dat mijn onschuld heeft weggenomen?
Ik wist op zeer jonge leeftijd al, ik was toen ergens tussen de vier en zes jaar oud, dat als ik lang genoeg mijn piemeltje streelde ik een lekker gevoel kon krijgen. ALs ik ermee stopte moest ik ook altijd weer opnieuw beginnen om datzelfde gevoel te bereiken.
Hoe kwam ik aan die kennis? En waarom kan ik me dat wel uit mijn kindjaren herinneren en niet b.v. dat ik het dak naast ons huis ben opgeklommen, mijn moeder me daar weer van af gehaald heeft en sindsdien een hoogtevrees ontwikkeld heeft.. ??
Wie was die man wiens naam ik draag; Matheus?
Om er vandaag even uit te zijn, in de buitenlucht voordat we naar een verjaardag gingen, liepen we even naar het kerkhof. Daar liggen beide ooms van mij en opa en oma begraven.
Het graf van oom #2 is een graf met een andere grafsteen als gebruikelijk. Een steen, beelhouwkundig bewerkt met erboven op een halve cirkel met op die cirkel twee beeldjes van afrikaanse mensen. Syboliserend voor de overgang naar het volgende, de brug die we over gaan.
Bij het graf ligt een KOMPAS. Iets wat hij bij zich droeg bij lange wandeltochten om de richting te bepalen.
Het graf van mijn opa en oma ligt er niet ver vandaan. En toen ik vandaag keek viel het volgende me op; De grafsteen van mijn oma staat lager dan dat van opa. De grafsteen van mijn opa is destijd opgepoetst toen de grafsteen van mijn oma is geplaatst. Ze zouden dus gelijkwaardig moeten zijn qua uiterlijk lijkt mij. Maar vandaag zag je heel duidelijk de watersporen op de grafsteen van mijn oma die uit de letters droop. Als tranen van verdriet. De hele steen was donker en grauw.
De grafsteen van mijn opa blinkte daarintegen nog steeds, stond erg fier, alleen had er een vogel op gepoept en was dit uitgelopen van boven naar beneden. De grafsteen daarmee besmeurend.
Noem het toeval, probeer het te verklaren maar het waren allemaal dingen die me op dat moment opvielen.
En nee, toen ik dit dacht zat ik niet in een pyschose. De diagnose van de psycholoog had me terug in de werkelijkheid geplaatst. Ik was er ook van geschrokken.
Medicijnen vlakken het gevoel af, iets wat ik al had gezien bij mijn zwager. Ik zou mijn emoties verliezen. Mijn emoties dacht ik, dat is het mooiste wat iemand heeft. Het geeft je een gevoel bij bepaalde gebeurtenissen, zoals we net voor dit weekend te horen kregen dat een vriendin van mijn partner een kleine had gekregen. Met hun medische geschiedenis een groot wonder. Toen ik het geboorte kaartje zag en las kreeg ik gewoon tranen in mijn ogen. Voelde ik een sterke emotie.
Dat kwijt raken? Nooit. Dat mogen ze niet van me afpakken.
De motivatie om in de werkelijkheid te blijven is nu groter dan ooit. En ik besef me nu dat ik meer rust moet nemen als mijn denken de overhand gaat nemen. Wat dat betreft deed het avondje sauna twee dagen terug erg goed.
De verslaving overwinnen? We zijn op weg...
De werking van het KOMPAS van Captain Jack Sparrow uit de filmserie Pirates of the Carrebian;
"Think about what you want the most...".
