WALK ON

Walk on U2

http://www.youtube.com/watch?v=gwKEdFoUB0o

And love is not the easy thing
The only baggage you can bring...
And love is not the easy thing...
The only baggage you can bring
Is all that you can't leave behind

And if the darkness is to keep us apart
And if the daylight feels like it's a long way off
And if your glass heart should crack
And for a second you turn back
Oh no, be strong

Walk on, walk on
What you got, they can't steal it
No they can't even feel it
Walk on, walk on
Stay safe tonight...

You're packing a suitcase for a place none of us has been
A place that has to be believed to be seen
You could have flown away
A singing bird in an open cage
Who will only fly, only fly for freedom

Walk on, walk on
What you got they can't deny it
Can't sell it or buy it
Walk on, walk on
Stay safe tonight

And I know it aches
And your heart it breaks
And you can only take so much
Walk on, walk on

Home...hard to know what it is if you never had one
Home...I can't say where it is but I know I'm going home
That's where the heart is

I know it aches
How your heart it breaks
And you can only take so much
Walk on, walk on

Leave it behind
You've got to leave it behind
All that you fashion
All that you make
All that you build
All that you break
All that you measure
All that you steal
All this you can leave behind
All that you reason
All that you sense
All that you speak
All you dress up
All that you scheme...

Walk on, een nummer van U2 speciaal geschreven voor Aung San Suu Kyi. Een geweldloze voorvechtster voor democratie in Myanmar.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

Ook werd dit nummer door U2 gebruikt om aandacht te geven aan Amnesty International.

En door mij en mijn partner werd dit nummer gebruikt tijdens ons huwelijk in het gemeentehuis. Op het einde werden we samen met dit lied weer naar buiten begeleid.

Vandaag reed ik naar het werk en hoorde dit nummer voorbij komen op de radio. Ik zette het direkt wat harder en luisterde goed naar de tekst. Ik voelde daarin het leed dat mijn partner de afgelopen twee en half jaar gehad had om mij en mijn verslaving. Ondanks dat ik haar veel verdriet had gedaan bleef ze toch voor me vechten en gaf ze niet op.

Voordat ik naar het werk ging hadden we naar aanleiding van een relatiecrisis van (swing)vrienden van ons een gesprek over onze eigen relatie. Het viel me op dat mijn partner, toen ze had over bepaalde verplichtingen, mij geen verwijt meer gaf. Ze gaf aan dat ze zelf niet aan de verplichtingen voldaan had, daarmee suggererend dat we samen die verplichtingen aangegaan waren. Dat voelde voor mij even goed. Ook ik was er direct bewust van dat we niet aan de verplichtingen voldaan hadden, ik accepteerde dat meteen.

Had ze me hierover een verwijt gemaakt dan had ik me waarschijnlijk tegen haar verzet. En zouden we daarmee nog verder van elkaar komen te staan.

Ik heb ook nooit tegen jouw gevochten zei ze, maar tegen de verslaving die je in je greep hield. Ik wist dat je mooi bent van binnen.

Onnodig te zeggen dat ik geroerd was en voor haar dezelfde gevoelens had.

Onze vrienden waren inmiddels zelf begonnen met een soort van relatie therapie, de Emotion Focused Therapy. Ontwikkeld door Sue Johnson en beschreven in het boek “Hou me vast”.

Waarbij de nadruk werd gelegd op de emotionele verbinding met elkaar.

 http://www.emotionallyfocusedtherapy.nl/media/17142/09-37%20sue%20johnson%20en%20annette%20heffels.pdf

Lange tijd waren mijn gevoelens voor mijn partner uitgeschakeld. Zocht ik tevergeefs naar een schuldgevoel. Maar nu begin ik weer met zelf te voelen en voel ik in het nummer van U2 dat schuldgevoel.

Ook voel ik diep respect voor mijn partner. Voor haar menselijk inzicht, haar betrokkenheid voor iedereen, haar devotie voor de kinderen, het begrip voor mij enz. enz.

De emotionele verbondenheid komt weer terug, samen lachen en huilen, samen dingen doen. Ik voel me weer meer gelukkig met haar en met mezelf.