Door het loslaten vond ik mijn fijne gevoel weer terug. Het zat niet bij de ander maar zat gewoon in mijzelf.
En dat fijne gevoel kon ik direkt delen met anderen. Mijn partner ondersteunen die de laatste tijd veel druk voelt op het werk. Met collega's meer in contact zijn en specifiek vragen naar de dingen die hen bezighoudt en kwijt willen.
Vandaag gebeurde er iets moois tijdens de ehbo cursus. Een collega die ik goed ken kwam naast me zitten en door het tonen van een babyfoto aan haar kwam het gesprek al gauw op gang. We zaten op 1 lijn met elkaar, gezellig en zonder discussie. Met het maken van een opdracht, specifiek moesten we iets lezen in een boek, kwamen onze armen tegen elkaar aan.
En ik voelde direkt een warmte tegen mijn arm, fijn, gevoelig en vertrouwd. En waarschijnlijk voelde het voor haar ook zo omdat ze haar arm niet terugtrok. Het gebeurde nog een aantal keren, zou ze het opzoeken..?, maar het vertrouwelijke gevoel bleef.
Ik vond het apart dat ik dit gevoel uitstraalde waarschijnlijk. Of zat ik gewoon op 1 lijn met haar met hetzelfde gevoel en voelde het daardoor niet vreemd?
Als ik zelf ben wie ik ben heb ik niets te vrezen van anderen, maar zit je meer op 1 lijn met elkaar, meer in contact. Het maakt me opener, geeft me energie.
Het fijne gevoel stroomt als water door mijn lichaam.
Ik heb mijn ziel gevonden gelukkig. Maar voor diegene die nog zoekende zijn;
http://www.youtube.com/watch?v=LjJ-DFZGmRo&feature=related
Oh woestijn spreek tot mijn hart
Oh vrouw van de aarde
Maker van kinderen die huilen voor liefde
Maker van deze geboorte
Tot je diepste geheimen me bekend zijn
Zal ik niet bewogen worden
Zal ik niet bewogen worden
"Probeer niet het antwoord te vinden
Als er hier geen vraag is
Broer laat je hart gewond raken
En geef geen genade aan je angst"
Adam en Eva wonen een straat verderop
Babylon is iedere stad
Het is zo gestoord als het altijd al geweest is
Liefde is overal een vreemde
In een moment verloren we ons verstand hier
En leggen onze zielen neer
Vandaag leefden we duizend levens
En alles wat we hebben is nu
Ren naar het water
En vind me daar
Verbrand tot de kern maar niet gebroken
We zullen door deze gekte heenkomen
Door deze straten onder de maan
Deze straten onder de maan
En ik zal je nooit verlaten
Tot we kunnen zeggen
"Deze wereld was maar een droom
We sliepen en nu zijn we wakker"
Tot we dat kunnen zeggen
In een moment verloren we ons verstand hier
En droomden we dat de wereld rond was
Een miljoen mijl vielen we de zondeval
Dank God dat we de grond misten
Ren naar het water
En vind me daar
Verbrand tot de kern maar niet gebroken
We zullen door deze gekte heenkomen
Door deze straten onder de maan
Met een nucleair vuur van liefde in onze harten
Ja, ik kan het nu zien heer
Achter alle brekende golven
En de rampspoed
Het is een plek en het thuis van afgedaalde zielen
Die wegzwierven van hun liefde!
Ren naar het water
En vind me daar
Verbrand tot de kern maar niet gebroken
We zullen door deze gekte heenkomen
Door deze straten onder de maan
Met een nucleair vuur van liefde in onze harten
Blijf rustig schat, blijf rustig
En herken het allemaal als licht en regenbogen
In gruzelementen geslagen en ben gelukkig
Ren naar het water (en vind me daar)
Ren naar het water
Geen opmerkingen:
Een reactie posten